امیدی که از دل خاندان پیامبر برمی‌خیزد
هر انسانِ خسته از بی‌عدالتی، در دل خود آرزوی نجات دارد. اما اسلام، این آرزو را در قالب وعدهٔ یک آینده روشن به بشر بخشیده است: منجی از نسل پیامبر اسلام خواهد آمد. این سخن، تنها یک باور فردی نیست؛ بلکه میراثی است که قرن‌ها در حافظهٔ مسلمانان زنده مانده و نسل‌ها را سرپا نگاه داشته است.
وقتی از منجی سخن می‌گوییم، از چهره‌ای مبهم و گم‌نام سخن نمی‌رانیم. روایات اسلامی او را فرزند پیامبر می‌دانند؛ کسی که هم ریشه در گذشته دارد و هم شجره‌ای در آینده. همین پیوند است که امید را واقعی و پایدار می‌کند. مؤمن وقتی می‌شنود نجات‌بخشِ جهانی از دودمان پیامبر است، احساس می‌کند تاریخ قطع نشده، بلکه در تداوم اهل‌بیت قرار دارد.
روایاتی که هویت می‌سازند
هیچ موضوعی در فرهنگ اسلامی به اندازهٔ نَسَب منجی، با این حجم روایت و سند تأیید نشده است. کتاب‌های معتبر، از جمله «منتخب‌الاثر» نوشته حضرت آیت الله صافی گلپایگانی، صدها روایت در این باره گرد آورده‌اند. بیش از چهارصد روایت اصل انتساب او به خاندان پیامبر را بیان می‌کنند. حتی دقیق‌تر از این، بیش از دویست روایت می‌گویند: او از نسل حضرت فاطمه سلام الله علیها و از تبار حسین‌بن‌علی علیهماالسلام است.
این حجم از روایت، تنها یک نکتهٔ اعتقادی را ثابت نمی‌کند؛ بلکه هویت می‌سازد. وقتی یک جامعهٔ مؤمن بارها و بارها از منبرها می‌شوند و در کتاب‌ها می‌خواند که منجی فرزند فاطمه است، ناخودآگاه پیوندی عاطفی و معنوی میان مادر امت و آیندهٔ آن شکل می‌گیرد.
تداوم رسالت در قامت امامت
چرا باید منجی از خاندان پیامبر باشد؟ پاسخ روشن است: چون رسالت پیامبر بی‌تداوم نمی‌ماند. حدیث ثقلین به ما می‌گوید که قرآن و اهل‌بیت دو میراث جدانشدنی‌اند. پس منجی‌ای که پرچم عدالت جهانی را بر دوش خواهد گرفت، باید هم‌خون پیامبر باشد و هم وارث معنوی او.
این نکته، مرز میان باور اسلامی و هر رؤیای آخرالزمانی دیگر است. منجی اسلام، یک شخصیت خیالی یا قهرمان افسانه‌ای نیست؛ او ادامهٔ همان نوری است که در خانهٔ پیامبر افروخته شد. به همین دلیل، نجات جهانی در نگاه شیعیان، نه طرحی بی‌ریشه، بلکه تحقق همان مسیر رسالت است.
«نجات‌بخشِ موعود، فرزند پیامبر است؛ در وجود او، گذشتهٔ رسالت و آیندهٔ عدالت به هم می‌پیوندند.»
اثری زنده در جان مؤمنان
این باور، تنها در کتاب‌ها باقی نمانده است. در طول تاریخ، شیعیان با همین اندیشه روزگار دشوار را تاب آورده‌اند. آنان در دل ظلمت‌ها می‌گفتند: منجی از نسل پیامبر خواهد آمد، پس ما بی‌پناه نیستیم. همین امید، آنان را به استمرار ایمان و پایداری در برابر ستم فراخواند.
امروز نیز این باور برای بسیاری از دینداران، جان‌بخش است. وقتی انسان در برابر بی‌عدالتی‌های جهانی احساس ناتوانی می‌کند، به یاد می‌آورد که نجات‌بخشِ وعده‌داده‌شده از خون همان پیامبری است که «رحمة للعالمین» بود. این پیوند، احساس بی‌ریشگی را از او می‌گیرد و هویت جمعی‌اش را زنده می‌کند.
نتیجه؛ وعده‌ای زنده در حافظهٔ امت
آمدن نجات‌بخشی از نسل پیامبر، تنها یک عقیدهٔ مذهبی نیست؛ این باور، استخوان‌بندی فرهنگ اسلامی است. هزاران روایت، سیرهٔ پیامبر و سنت اهل‌بیت همه یک صدا گواهی می‌دهند که آیندهٔ عدالت در دستان فرزند همان پیامبر خواهد بود.
این باور، امید را از سطح یک آرزوی فردی به حقیقتی جمعی و ریشه‌دار ارتقا می‌دهد. هر مؤمن با شنیدن این وعده، خود را نه تنها مسافری در مسیر تاریخ، بلکه عضوی از یک خانوادهٔ بزرگ می‌بیند؛ خانواده‌ای که با پیامبر آغاز شد و در وجود منجی از نسل او به بار خواهد نشست.
برگرفته از دوره فرهنگ مهدویت و انتظار.
