در این جلسه استاد تأکید می‌کنند که شکر نعمت باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا شکر واقعی موجب افزایش نعمت‌ها می‌شود. ایشان بیان می‌کنند که نعمت‌هایی که به درستی شکرگزاری می‌شوند، زوال نخواهند داشت و در مقابل، کفران نعمت باعث از بین رفتن آن‌ها می‌شود. استاد بر اهمیت عمل و توجه به غایت نعمت‌ها تأکید می‌کنند و می‌فرمایند که شکر باید در عمل نیز ابراز شود.