در این گفتار، استاد به خطای رواج‌یافته در مفهوم «اعتماد به نفس» می‌پردازد و آن را با توحید در تضاد می‌داند. بر اساس تفسیر علامه طباطبایی، اعتماد به نفسِ استقلالی معنا ندارد؛ زیرا انسان فقیر محض است و هر اتکایی باید به خدا باشد. روایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره‌ی ناصیه انسان و نقش ملک در بالا یا پایین کشیدن او نقل می‌شود. در پایان، با مثال از کوه «جودی»، حقیقت تواضع و عزت در بندگی بیان می‌شود.