در این بخش استاد با نقل آیات «اعلموا أنما الحیاة الدنیا لعب ولهو» توضیح می‌دهد که دنیا صحنه‌ی بازی و فریب است. دنیا ارزش ذاتی ندارد و تنها هنگامی مفید است که وسیله‌ی رشد باشد. نمونه‌هایی از رفتار اهل دنیا که به ظواهر فریب خورده‌اند، ذکر می‌شود. نتیجه‌ی جلسه آن است که دنیا مزرعه‌ی آخرت است، نه منزل دائم انسان.