در این جلسه، ادامه‌ی شعب حب دنیا مطرح می‌شود. استاد توضیح می‌دهد که میل به علم اگر برای برتری‌جویی باشد، همان حب دنیا است. علم باید برای هدایت و خدمت باشد نه برای شهرت. روایت «من طلب العلم لیباهی به العلماء...» خوانده می‌شود و تأکید می‌گردد که علم بدون اخلاص، وبال انسان است.