در این جلسه استاد ورود به «باب زهد» را اعلام می‌کند و با استناد به روایات امام علی علیه‌السلام، زهد را به معنای «بی‌میلی به دنیا» و نه ترک دنیا معرفی می‌نماید. توضیح داده می‌شود که زهد، کلید تمام خیرات و اساس دینداری است. مؤمن زاهد، آرامش خود را از دنیا نمی‌گیرد و دل به از دست‌رفته‌ها نمی‌بندد. محور جلسه بر شناخت صحیح از زهد و تفاوت آن با رهبانیت است؛ زهد یعنی استفاده از دنیا بدون دلبستگی.