در این بخش، استاد جمع‌بندی باب زهد را انجام می‌دهد و تأکید می‌کند که زهد نه کناره‌گیری از دنیا، بلکه تنظیم رابطه‌ی مؤمن با دنیاست. انسان زاهد در میان مردم زندگی می‌کند اما دلش وابسته نیست. احادیثی از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل می‌شود که زهد را سرچشمه‌ی ایمان، حلم و اخلاق معرفی می‌کند. نتیجه‌ی جلسه، پیوند زهد با ساختار کامل دینداری است.