استاد در این جلسه، ریشه‌ی رضا را در یقین به حکمت الهی معرفی می‌کند. هرکه بداند هیچ تقدیری بی‌هدف نیست، از حوادث گله ندارد. با بیان داستان‌هایی از اهل یقین، روشن می‌شود که رضا، ثمره‌ی دیدن خیر در هر پیشامد است. نتیجه‌ی جلسه، دعوت به نگاه توحیدی در مواجهه با رنج‌هاست.