* مقدمه ی اول: توان ادراک انسان ها محدود است

* منشا غفلت:

۱_انس و عادت ما

۲_حس ظاهر و باطن

* مقدمه ی دوم: ممکن است از بعضی چیزها که در درون ماست غافل شویم

* مقدمه ی سوم: توان ما محدود است و گاهی اوقات تغییر هم می کند

* برهان فطرت

* شهود فقر ذاتی دوام ندارد

* فطرت یعنی خلقت خاص

* چه کنیم شهود فقر استمرار پیدا کند؟