در جلسه پایانی، استاد با تأکید بر آیات پایانی سوره انسان، بحث مشیت الهی را با نگاهی قرآنی واکاوی می‌کند. برخلاف برداشت‌های جبری‌گرایانه، استاد با استناد به آیات متعدد، روشن می‌سازد که مشیت خدا در چارچوب حکمت و علم اوست؛ و این مشیت، نافی اختیار و شایستگی انسان‌ها نیست. در آیه "یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِي رَحْمَتِهِ"، ملاک ورود به رحمت الهی، صلاحیت است. این صلاحیت نیز بر پایه ایمان، عمل صالح، اعتصام به خدا و صلاحیت وجودی استوار است. استاد با استناد به آیات سوره‌های جاثیه، نسا، انبیا، نمل و عنکبوت، دسته‌بندی دقیقی از ویژگی‌های واجدان رحمت الهی ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که رحمت الهی، مقصد نهایی همه تلاش‌های ایمانی انسان است.