در جلسه پایانی، استاد آیات انتهایی سوره را که ناظر به گفتار درونی مؤمنان است، تفسیر می‌کند: «رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ» (المؤمنون: ۱۰۹). این آیات، زبان حال بندگان مؤمن را به تصویر می‌کشد که در دنیا با باور به ربوبیت الهی زیسته‌اند و اکنون خواستار مغفرت و رحمت‌اند. استاد با دقت به تفاوت میان زبان حال و زبان قال، و نقش ایمان در شکل‌دهی شخصیت و دعای انسان، پرداخته و بر پیوند میان ایمان، فلاح و رحمت تأکید می‌ورزد. این جلسه، جمع‌بندی‌ای روح‌افزا و مؤثر برای کل سوره و کل دوره است.