در این جلسه، عبارت «كَذٰلِكَ أَنزَلْنَاهُ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ» محور گفت‌وگوست. استاد با تأکید بر مفهوم «تشبیه کلی به فرد»، نشان می‌دهد که قرآن از روش تعمیم حکم از مورد خاص به قاعده عام بهره می‌برد. سپس به بحث هدایت الهی می‌پردازد و توضیح می‌دهد که اراده خداوند در هدایت، تابع خواست حقیقی انسان است. در ادامه، به موضوع قیامت می‌پردازد که چگونه در آن روز، مرجعیت از ادیان و قومیت‌های اعتباری به حقایق وجودی منتقل می‌شود. سوره حج با این نگاه، دین را تنها عامل تفکیک نهایی انسان‌ها معرفی می‌کند.