جلسه دوم با تمرکز بر «قلب» به‌عنوان مرکز فرماندهی وجود انسان ادامه می‌یابد؛ جایگاهی که باید از سیطره کفر، و به‌ویژه «تکبر»، آزاد شود. نماز در این منظومه فکری، نه یک مناسک روزانه، بلکه یک عملیات مهندسی عمیق برای بازسازی درونی انسان معرفی می‌شود. با بهره‌گیری از متون روایی و تحلیل روان‌شناختی عبادت، نقش نماز در شکست ساختارهای درونی غرور و شکل‌گیری تواضع واقعی تبیین می‌گردد. در این جلسه، «نماز» به‌مثابه آینه‌ای معرفی می‌شود که حقیقت ولایت، عبودیت و وضعیت قلبی انسان را آشکار می‌کند و از همین‌رو، شاخصی اساسی برای سلامت باطنی مؤمن به شمار می‌آید.