در جلسه پایانی، نگاهی ژرف به حقیقت نماز بهعنوان «آیینه باطن» ارائه میشود. در این جلسه، نماز نه فقط وسیله تقرب، بلکه ابزار سنجش سلامت قلب انسان معرفی میشود. ارتباط مستقیم میان حالات روحی و معنوی پیش از نماز، و کیفیت و حال نماز بررسی میگردد. مفهوم تعلقات، بهعنوان مانع اصلی توجه و حضور در نماز، محور اصلی تحلیل است؛ هرآنچه دل به آن بستهای، هنگام اذان امتحانت میکند. این جلسه، نماز را صادقانهترین ابزار برای کشف خویشتن میداند و از مخاطب میخواهد با هر نماز، از خود اسکن بگیرد: من اکنون به چه چیزی دل بستهام؟