در بیست‌وسومین جلسه از دوره «مدخل علم کلام»، استاد با طرح این چالش بنیادین آغاز می‌کند که آیا تقلید در اصول دین پذیرفتنی است؟ و اگر نه، تکلیف مؤمنانی که فاقد استدلال عقلی‌اند چیست؟ او با واکاوی دقیق آراء بزرگان، از شیخ مفید تا علامه حلی، و با بررسی مبنای «وجوب استدلال برای ایمان»، به این نتیجه می‌رسد که ایمان تقلیدی، از منظر بسیاری از علما، اساساً ایمان محسوب نمی‌شود. این تحلیل به بازتعریف موضوع و روش علم کلام می‌انجامد. همچنین استاد با نقادی پنج‌گانه‌ی مشهورِ اصول دین، مسأله توقیفی نبودنِ این تقسیم، و پیشنهاد افزودن مباحثی چون «سنن الهی» به هندسه نوین کلام، افق تازه‌ای از طراحی مسئله‌محور و کاربردی علم کلام را ترسیم می‌کند.