در این جلسه، نسبت عدالت با اهداف نهایی دین بررسی می‌شود. شهید مطهری با تأکید بر اینکه عدالت هدف میانی دین است، نشان می‌دهد که تحقق عدالت اجتماعی مقدمه‌ای برای بروز اخلاق، شکوفایی معنوی و تحقق خلافت الهی در جامعه است. در این راستا، عدالت نه به معنای مساوات، بلکه به‌مثابه «اعطاء کل ذی‌حق حقه» تعریف می‌شود. جامعه انسانی همچون پیکره‌ای زنده است که هر عضو آن نقشی ویژه دارد؛ بنابراین، برخورداری‌ها نیز باید متناسب با نقش‌ها و تأثیرگذاری‌ها تنظیم شوند. استاد همچنین توضیح می‌دهد که برقراری عدالت اجتماعی نه‌تنها باعث رفع فقر و بی‌عدالتی اقتصادی می‌شود، بلکه بر باورها، اخلاق، و آرامش روانی جامعه نیز تأثیر عمیق می‌گذارد. در پایان، این نکته مطرح می‌شود که تنها با اتکاء به جهان‌بینی الهی و قانون الهی می‌توان به عدالت واقعی دست یافت.