در این جلسه، استاد با تکیه بر کتاب «رستاخیز» شهید مطهری، جایگاه بنیادین ایمان به معاد را در منظومه ایمان اسلامی بررسی می‌کند. ایشان با طرح این پرسش اساسی که چرا ایمان به معاد، هم‌ردیف ایمان به خدا و پیامبر قرار گرفته و به‌صورت مستقل مورد تأکید قرار گرفته است، به تحلیل ویژگی‌های امور غیبی می‌پردازد. برخلاف عباداتی مانند نماز یا روزه، معاد از سنخ حقایق غیبی است که بدون ایمان به آن، سلوک معنوی انسان ناقص می‌ماند. استاد، نقش معرفت و باور به معاد را در ارتقاء وجودی انسان توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه این ایمان، نه‌تنها رفتارهای فردی را دگرگون می‌کند، بلکه بر واکنش‌های اجتماعی در مواجهه با ظلم، ناامیدی، رنج و حتی تحریم‌ها اثرگذار است. در ادامه، تفسیرهایی از قرآن درباره پیوستگی دنیا و آخرت ارائه می‌شود و دیدگاه‌های مختلف درباره کیفیت معاد جسمانی، اعاده معدوم و بدن مثالی مطرح و با نگاهی انتقادی مرور می‌گردد.