در پنجمین جلسه، استاد وارد دسته سوم نقدها می‌شود که به پیامدهای فکری و اعتقادی جریان مثبت‌اندیشی اختصاص دارد. مهم‌ترین محور این جلسه، نقد باور به «انرژی‌انگاری خداوند» است؛ با استناد به کتاب‌ها و سخنان مروّجان این جریان، نشان داده می‌شود که چگونه خداوند در نظام فکری آنان، به انرژی تقلیل می‌یابد. این برداشت نه‌تنها با آموزه‌های توحیدی ناسازگار است، بلکه به مادی‌انگاری ذات الهی منتهی می‌شود و ملازم با انکار بساطت، بی‌نیازی، و عدم مکان‌مندی خداوند است. استاد با استناد به آیات قرآن از جمله ﴿لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ﴾ (الشورى: ۱۱) و تحلیل فلسفی ویژگی‌های انرژی، مغایرت این دیدگاه را با اصول دین به روشنی تبیین می‌کند.