در این جلسه استاد به این ایه می‌پردازد که در آن خداوند از مؤمنان می‌پرسد چرا چیزی می‌گویند که عمل نمی‌کنند. علامه طباطبایی توضیح می‌دهد که این آیه خطاب به مؤمنانی است که قصد عمل دارند اما سستی می‌کنند، نه به کسانی که اصلاً نیت عمل ندارند. آیت‌الله جوادی آملی نیز بر این نکته تأکید می‌کند که گاهی انسان به دلیل نداشتن برآورد دقیق از مشکلات و توانایی‌های خود، وعده می‌دهد و در عمل موفق نمی‌شود. این تناقض بین گفتار و عمل می‌تواند موجب آزار پیامبر و خشم خدا شود. در نهایت، نویسنده به اهمیت خودآگاهی و ارزیابی دقیق از توانایی‌ها در اتخاذ تصمیمات اجتماعی و سیاسی اشاره می‌کند تا از ایجاد نفاق و عدم تطابق بین گفتار و عمل جلوگیری شود.