در این جلسه، استاد بر بخش پایانی آیه پنجم تأکید می‌کند: «فَلَمّا زاغوا أزاغَ اللهُ قُلوبَهُم واللهُ لا یَهدِی القَومَ الفاسِقین». توضیح داده می‌شود که ضلالت در این آیه به معنای «قطع فیض هدایت» است، نه اینکه خدا کسی را به زور گمراه کند. وقتی انسان با انتخاب خود از مسیر حق فاصله می‌گیرد، نتیجه طبیعی آن بسته شدن راه‌های هدایت است. استاد با مثال‌هایی روشن می‌سازد که این حالت، نوعی جزای الهی است که ریشه در تصمیم‌های مکرر انسان دارد. مخاطب یاد می‌گیرد که فسق تنها ترک یک حکم شرعی نیست، بلکه جدا شدن از مسیر هدایت الهی و قطع رابطه با سرچشمه نور است. این جلسه هشداری جدی برای کسانی است که پشت سر هم بهانه می‌آورند و از جهاد شانه خالی می‌کنند.