حق زبان (۶)

۱-گناهان زبان

استهزا و سخریه،ادعای بیجا و خلاف حقیقت،بدزبانی و تند زبانی ،آرزوی آنچه دیگران دارند، نفرین مومنان، بازگو کردن عیب شخص درحضور دیگران برای اصلاح او، اهانت و تپهین به مومنان، تحقیر دیگران، واگویی کارهای خیر خود، فحاشی، تفاخر، مباهات به دیگران، بازگو کردن همه شنیده ها و دانسته ها، قطع کلام دیگران، افشای گناه خویش، بهتان، بیهوده گویی و لغو، پرسش از روی خرده گیری، پرسش از اسرار دیگران، پرگویی، عذرخواهی بیجا، تملق و تعریف نا بجا از دیگران، تشبیب،شبه پراکنی و تشکیک در حق، تشویق منکرات و باطل، تحقیر و سرزنش مومن در کارخلاف یا گرفتاری های او، تفسیر به رای حکم خدا و اولیا اش،

۲-واجبات زبان

امر به معروف و نهی از منکر، شهادت در دادگاه، ارشاد جاهل، مبارزه با بدعت، تعلیم دانش نافع، اصلاح ذات البین، اجرای تعدات شرعی، استغفار و توبه، اقرار ها و اعترافات حقوقی برحق، نصیحت مشورت کننده، نقد و انتقاد سازنده، قضاوت زبانی، دعوت و تبلیغ زبانی دین، دفاع زبانی از حق و مظلوم، سوگند قضایی، قرائت اذکار، کارگشایی زبانی، یاداولیای الهی با زبان