در سومین جلسه، استاد با نگاهی عرفانی و تأویلی به آیات ابتدایی سوره فجر، مفاهیمی چون لیل، شفع، وتر و یسر را در نسبت با حرکت انسان در مسیر معرفت و ولایت شرح می‌دهد. «لیل اذا یسر» به‌عنوان برهه‌ای از گذار انسان از شب تاریک جهل و تعلق، به‌سوی روشنای یقین و نفس مطمئنه تفسیر می‌شود. استاد «وتر» را مقام امام حسین علیه‌السلام می‌خواند؛ یکتایی‌ای که همۀ شفع‌ها (انسان‌های نیازمند شفاعت) به او متصل می‌شوند. همچنین مفهوم «هجر» به‌عنوان عقل و حریم‌گذاری در مسیر حرکت مطرح شده، و «ذی‌حجر» بودن شرط درک این آیات شمرده می‌شود. این جلسه، نقش عقل، شب، و همراهی با امام را در سیر الی‌الله برجسته می‌سازد