این جلسه به تبیین دو رویکرد اصلی در نظریه تربیت اختصاص دارد: دیدگاه قدما که بر تلفیق «پرورش» و «ساختن شخصیت» تأکید می‌کردند، در مقابل دیدگاه مدرن که تربیت را صرفاً به پرورش بدون ساختار فرو می‌کاهد. استاد مطهری ضمن دفاع از دیدگاه سنتی، از مفهوم «عادت‌های فعالانه» و «عادت‌های انفعالی» سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که تربیت اسلامی نه تنها عادت را نفی نمی‌کند، بلکه آن را در صورتی که ارادی، برخلاف تمایلات سطحی و بدون وابستگی به عوامل بیرونی باشد، یکی از ابزارهای مؤثر در رشد انسان می‌داند. تمایز این دو نوع عادت، راهبردی کلیدی در فهم تفاوت تربیت اصیل اسلامی با تربیت سطحی معاصر است.