در این جلسه، شهید مطهری با نگاهی راهبردی به نقد مبنای اصلی تمدن غرب می‌پردازد؛ تمدنی که سعادت بشر را در گرو توسعه‌ی علم دانسته و ایمان و اخلاق را اموری فردی و غیرضروری تلقی کرده است. استاد با تحلیل این رویکرد، نشان می‌دهد که اتکای صرف به علم نه تنها بشر را به خوشبختی نرسانده، بلکه زمینه‌ساز بحران‌های عمیق‌تری شده است. از جمله بحران‌هایی که شهید مطهری برمی‌شمارد، افزایش گرایش به مواد مخدر، رشد آمار خودکشی، ازهم‌گسیختگی نظام خانواده، فقر عاطفی، بیماری‌های روانی، گرسنگی، تخریب محیط زیست، عصیان جوانان و رواج فساد و ظلم در سطح جهانی است. در نگاه استاد، این بحران‌ها نتیجه‌ی حذف ایمان از ساختار فکری بشر و جانشینی اخلاق سکولار به جای اخلاق توحیدی‌اند؛ اخلاقی که بر پایه‌ی منفعت‌طلبی شخصی استوار شده و توان اصلاح حقیقی بشر را ندارد.